Zaterdag 21 en zondag 22 oktober

Vandaag viert de Pro Life ziektekostenverzekering haar 20-jarig bestaan, met een feestelijke dag in Dierenpark Amersfoort. Er is een korte officiële bijeenkomst voor genodigden, maar het belangrijkste is dat het park deze dag speciaal open is voor de achterban.
Ik ga met Liesbeth en onze twee jongste dochters Lydia en Emma welgemoed naar de dierentuin. Samen met Bas van der Vlies ga ik naar de officiële bijeenkomst, waar we beiden het woord mogen voeren. Aanvankelijk zou er een paneldiscussie worden gehouden, waaraan ook premier Balkenende mee zou doen; toen hij niet kon beloofde minister De Geus te komen en toen die het liet afweten, zou er een volstrekt onbekende CDA’er komen, maar toen heeft Pro Life het panel maar afgeblazen. De bijeenkomst is er niet minder feestelijk om.
Bas van der Vlies en ik krijgen tot onze verrassing de eerste Christelijke Zorg Award uitgereikt. Een mooi beeldje en een cheque van 2.000 euro. Als blijk van waardering voor een door ons gezamenlijk ingediend amendement, waardoor het na de stelselverandering in de ziektekostenverzekering mogelijk is gebleven om een ‘schone polis’ aan te bieden. Dus zonder ethisch omstreden verstrekkingen als abortus, euthanasie, e.d. Daar is de Stichting Pro Life ons erg dankbaar voor. We stellen de cheque direct beschikbaar voor een initiatief in de ProLife-sfeer. Een hospice bijvoorbeeld. Dat lijkt ons de juiste bestemming voor zo’n bedrag.
Na deze bijeenkomst zoek ik vrouw en dochters op, die al in het dierenpark rondlopen. We genieten er met elkaar van, samen met ruim 6.500 mensen uit de reformatorische achterban van Stichting Pro Life! Ik vermoed dat het Dierenpark nog nooit zoveel buggy’s heeft geteld als op deze dag. En eerlijk gezegd: ik heb me nog nooit zo erg Bekende Nederlander gevoeld als vandaag. Zoveel mensen willen me even groeten of kijken nog eens even achterom als ze me zien. Iemand vraagt me of het voor ons aapjes kijken is of als aapje bekeken worden… Maar ik vind het hartverwarmend en bemoedigend hoeveel mensen me zegen, sterkte en succes bij de verkiezingen toewensen. Ik ervaar het allemaal als bijzonder hartverwarmende en plezierige. En dat tussen de olifanten, giraffes en zebra’s.
Aan het eind van de middag doe ik als gewoonlijk de boodschappen. ’s Avond beantwoord ik alle e-mails die deze week binnen zijn gekomen over de clash tussen Tineke en Rita Verdonk. Het door Rita Verdonk opgeroepen misverstand dat Tineke haar beleid met het fascisme zou hebben vergeleken moet zo snel mogelijk de wereld uit. Ik verwijs iedereen door naar Tineke’s weblog. Ik hoop dat mensen de moeite nemen haar echte verhaal goed te lezen en hun mening over deze affaire willen bijstellen.

En dan is het zondag. Een dag van kerkgang, rust en goede ontmoetingen. Ik loop even binnen bij Gijsbert van den Brink, onze nummer dertien op de kandidatenlijst, die een paar huizen verderop woont. Hij is deze week door de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk in Nederland benoemd tot bijzonder hoogleraar in de geschiedenis van het gereformeerde protestantisme in Leiden. Dat is zeker een felicitatie en een fles wijn waard!