Maandag 26 januari

Een aardig begin van de nieuwe werkweek: in de Politieke Barometer scoort de ChristenUnie 3,2%, dat is maar liefst 0,9% hoger dan twee weken geleden! In de afronding is het nog steeds 4 zetels, maar we zitten tegen de vijf aan. Natúúrlijk heb ik de afgelopen twee jaar geleerd peilingen hartgrondig te wantrouwen, maar toch…

In de sfeervolle Oude Zaal van de Tweede Kamer woon ik een symposium bij over de Wet op de Parlementaire Enquête. Er zijn vooral veel juristen en veel oud-collega’s. Er is vrij brede overeenstemming over de noodzaak tot modernisering en aanvulling van de WPE, maar de meningen verschillen of het noodzakelijk is om een compleet nieuwe wet te maken. Ik waarschuw voor het gevaar van over-juridisering: de parlementaire enquête is een politiek instrument om de regering te controleren, en dat moet het vooral blijven! Ik zit naast Kamervoorzitter Frans Weisglas, die enkele keren informeert of ik de Volkskrant al heb gelezen; later ontdek ik waarom: in een interview is hij erg vriendelijk over mijn optreden in de Kamer.

’s Middags moet ik een deel van het symposium missen, eerst in verband met een radiogesprek in de Mediatoren over het zelfde onderwerp, dan vanwege de opnamen voor een TV-spotje van de ChristenUnie. Onderwerp: de vrijheid van onderwijs, die onder vuur ligt. We filmen eerst in de plenaire vergaderzaal en daarna buiten, tussen het winkelende publiek. ’t Staat er tamelijk vlot op. Als ik terugkom in de Oude Zaal is de forumdiscussie bezig, met de (oud-)collega’s Koekkoek, Meijer, Te Veldhuis, Bakker en Jurgens. Minister Thom de Graaf spreekt nog en doet de – voorzichtige – suggestie van een Staatscommissie, die de wetswijziging moet voorbereiden. Ik vind eerlijk gezegd dat het initiatief bij de Tweede Kamer behoort te liggen: het gaat tenslotte om een instrument van het parlement om de regering te controleren! Bij de borrel praat ik daarover na met die en gene.

Aangezien ik vandaag mijn laptop heb moeten inleveren (we krijgen nieuwe programmatuur!), kan ik thuis niet werken en dus doe ik nog het nodige op m’n p-c in de Kamer alvorens huiswaarts te keren. Eenmaal thuis neem ik de inhoud van mijn Samsonite door, waaronder heel veel stukken voor de fractievergadering van morgenochtend.

Dinsdag 27 januari

Tamelijk lange fractievergadering, waarin we onder andere uitvoerig spreken over een notitie over de Rotterdamse voorstellen in het kader van het Grote-Steden-Beleid (integratie, huisvesting, enz.). Na een snelle lunch even bij een procedurevergadering Justitie, waar we horen dat minister Verdonk ter observatie in het ziekenhuis is opgenomen. Dat betekent dus geen spoeddebat over het ambtsbericht inzake Irak en ook overigens vermoedelijk uitvallende overleggen. Minister Donner kan niet álles overnemen. Kort vragenuurtje, een paar stemmingen en dan ontvang ik een stel jongelui van de Haagse Kloosterkerk; ik ben daar indertijd voor een spreekbeurt geweest en heb ze toen uitgenodigd in de Kamer. Leuk dat het er nu van gekomen is. We hebben een aangenaam uurtje met elkaar, ze zijn zeer geïnteresseerd en meer dan behoorlijk geïnformeerd over wat er speelt. ‘k Blijf in de Kamer eten en op m’n kamer lezen in de stukken voor het overleg van morgenochtend. Via Teletekst en de BBC volg ik hoe Blair de eerste van twee spannende dagen in zijn politieke bestaan overleeft: vandaag de stemming over verhoging van collegegelde, morgen volgt de publicatie van het rapport-Hutton over de zelfmoord van David Kelly.

Woensdag 28 januari

Vanaf 10:00 uur een debat met de ministers Donner en De Graaf over het WRR-rapport ‘De nationale rechtsstaat’. Mooi thema, dat evenwel door collega Ruud Luchtenveld (VVD) als ‘een Haags debat’ wordt bestempeld. Namens de ChristenUnie stel ik kritische vragen bij het regeringsstandpunt over dit rapport, dat de doordenking van het concept van de rechtsstaat vooral lijkt aan te grijpen voor een efficiency-operatie: minder overheid, want dat is goedkoper… Ik benadruk het belang van het spreken in termen van ‘de sociale rechtsstaat’, een term die Donner niet in de mond neemt, maar die door Thom de Graaf wordt omarmd. Door het debat speelt enkele malen het verschil in opleiding van de één aan de gereformeerde VU (Donner, ikzelf) en de ander aan de katholieke Universiteit Nijmegen (Thom, CDA-woordvoerder Wim van de Camp); dat blijkt door te werken in de visie op wat de overheid wel en niet behoort te doen. Na afloop vertrouw ik Thom toe dat hij voor een D66’er uit Nijmegen niet eens zo’n heel beroerd verhaal had…

Gisteren al heb ik besloten een aansluitend debat van eveneens vier uur (over het geneesmiddelenbeleid) te laten schieten: je kunt niet alles doen en ik heb niet de indruk dat ik daar heel veel nieuws te melden heb. Kwestie van prioriteiten stellen. Even bij Arie in de plenaire zaal kijken, die lekker op dreef is in een onderwijsdebat. Dan agenda-overleg met Henriëtte. Er zijn erg veel aanvragen voor spreekbeurten, lezingen en gesprekken. Niet alles kan worden gehonoreerd. Als ik hoor dat er een ‘weeralarm’ is afgegeven i.v.m. de verwachte sneeuwval, besluit ik om niet naar de receptie van scheidend RVD-man Eef Brouwers te gaan (ik hoor dat er meer dan 1000 mensen in de Ridderzaal worden verwacht…), maar voor de sneeuw uit naar huis te gaan. Daar ligt genoeg werk om te doen, ook zonder laptop.

Donderdag 29 januari

Ondanks de sneeuw en uitvallende treinen arriveer ik redelijk bijtijds in Den Haag. De ochtend wordt gevuld met een vergadering van een Kamercommissie en een gesprek met een vrouw die een proefschrift schrijft over de affaire-Docters van Leeuwen. ‘k Heb m’n dagboekaantekeningen van januari/februari 1998 er op nagelezen en zit er weer helemaal in! Toevallig werd indertijd in de zelfde week als waarin over Sorgdrager en Docters werd gedebatteerd ook het debat over de herindeling van o.a. Bathmen gehouden; juist vandaag staat dat opnieuw op de agenda! Arie Slob voert namens ons het woord en heeft gekozen voor herindeling van Bathmen bij Deventer, een lijn die Gert Schutte indertijd, sprekend namens het GPV, ook koos. Zes jaar geleden heb ik mij namens de RPF daartegen nog stevig (en met succes!) verzet… Vorige week hebben we er samen over gesproken en ik vind dat hij als woordvoerder de ruimte moet hebben om op grond van argumenten een eigen afweging te maken. Er is in zes jaar ook wel het nodige veranderd. Toch zal niet iedereen in het gebied ons standpunt waarderen.

’s Middags een overleg met minister Hans Hoogervorst over de eerstelijnszorg, vooral de huisartsenzorg. Heikel punt is het voornemen om de huisartsenzorg ‘mee te laten lopen’ in het eigen risico, dat vanaf volgend jaar wordt ingevoerd. Ik ben daar, met de collega’s van SP, GL en PvdA faliekant op tegen, omdat het voor veel mensen een drempel zal zijn om naar de huisarts te gaan. Het CDA lijkt eerst ook tegen, maar begint – bij monde van woordvoerder Siem Buijs – halverwege het debat te schuiven. We zetten er wat druk op en ik vraag hem of hij blijft bij zijn stellingname dat de huisarts ‘drempelloos toegankelijk’ moet zijn. Dat bevestigt hij en daarmee neemt hij afstand van de benadering van Hoogervorst, die immers spreekt van “een niet onoverkomelijke drempel”. Ik kondig aan hierover volgende week een motie te willen indienen: het lijkt me wel goed dat het CDA zich op dit punt duidelijk uitspreekt…

Aan het eind van de middag bezoek ik nog twee recepties: van CDA-medewerker Jan Vroege, die in Linschoten woont en die ik dus vaak op het station Woerden tref, en van Marijke Pe, die de functie van griffier van de Kamercommissie voor Justitie inruilt voor die van de gemeenteraad van Amsterdam. PvdA-collega Peter van Heemst schrijft als ras-Rotterdammer in het receptieboek: ‘Oudkerk eruit, Pe erin: wordt het toch nog gezellig in Amsterdam’. Van je partijgenoten moet je het hebben… Helaas duren de toespraken zo lang dat ik Marijke niet persoonlijk kan groeten: ik heb vanavond nog een spreekbeurt. Snel met de trein naar huis, daar neem ik snel een paar happen eten, geef vrouw en kinderen een zoen en spoed mij per auto naar Vinkeveen. Voor een publiek van ca. 40 personen spreek ik over ‘een half jaar Balkenende II’, met een toespitsing op het veiligheidsbeleid. Halverwege schakel ik over van een toespraak op een ‘fractievergadering’, waarbij ik reacties vanuit de zaal vraag op inhoudelijke stellingnames. Een inmiddels beproefd concept, dat ook hier met redelijk veel enthousiasme wordt ontvangen. Aan het eind van de avond krijg ik een beeldje van een ‘Vener’, dat ik – in tegenstelling tot het beeldje van de Thorbeckeprijs – wel mag houden.

Thuis verneem ik via de mail (‘k heb m’n laptop weer terug) dat de partijvrienden die mij zaterdag in Ermelo hebben afgezet vlak daarna van achteren zijn aangereden en daarbij flinke schade (hersenschudding, bloeduitstortingen) hebben opgelopen! Dat is schrikken!! Ik neem me voor ze morgen een bos bloemen te laten bezorgen. Je zou uit pure solidariteit bijna spijt hebben dat je net was uitgestapt…

Vrijdag 30 januari

Vandaag zit ik de hele dag in Doorn, waar het Bezinningscentrum van de Samen-op-weg kerken een symposium houdt over het WRR-rapport over normen en waarden. In kleine kring (ca. 30 personen op uitnodiging) hebben we een plezierige gedachtenwisseling, n.a.v. inleidingen van prof. Cees Schuyt (van de WRR), prof. P.A. van Gennip en Bas van Stokkom. Ik mag als laatste reageren op de andere sprekers. Dan is het dus niet zo erg dat ik niet zo veel tijd heb gevonden om een lezing voor te bereiden… Gevolg is wel dat ik me de hele dag wezenloos zit te pennen en vervolgens voor de opgave sta om van mijn aantekeningen nog een enigszins samenhangend verhaal te brouwen. ’n Mooie uitdaging. Dagvoorzitter Harm Dane vraagt na afloop mijn aantekeningen op ten behoeve van een uit te brengen bundel; ik wens hem veel sterkte…

’s Avonds samen met Liesbeth op verjaarsvisite bij goede vrienden in Veenendaal. Daar wordt mij verteld dat de burgemeestersvacature nog niet is vervuld: er waren geen geschikte kandidaten bij de sollicitanten. Iets voor mij misschien? Nou nee: ik heb het toch wel erg naar m’n zin in Den Haag!

Zaterdag 31 januari

Alweer bijtijds op pad, dit keer per trein naar Schiedam voor de oprichtingsvergadering van de ChristenUnie aldaar. Per abuis blijf ik in Gouda zitten, waardoor ik in Den Haag uitkom i.p.v. in Rotterdam. De conducteur – die me herkent – belooft me dat ik de aansluiting naar Schiedam haal, “al moet ik hem voor u tegenhouden”; het heeft toch zo z’n voordelen om een bekend gezicht te hebben! In het gemeentehuis wacht mij een redelijke opkomst, een aantal toespraken en veel gezellige mensen.

’s Middag is er thuis het nodige te doen, waaronder de boodschappen, mijn vaste zaterdagse klus. Eind van de middag naar Giessenburg, waar we in de kring van de familie een etentje hebben. Erg lekker en erg gezellig! Ondanks de inmiddels opgestoken storm komen we veilig thuis.