Zoeken

“Overheidsfalen van on-Nederlandse proporties.” Dat waren de woorden van minister Eric Wiebes bij zijn eerste werkbezoek. Groningen kreeg van hem prioriteit, was de boodschap, zoals dat al jaren eerder had moeten gebeuren. Groningen – jarenlang zonder gêne leeggepompt – moest weer op de Nederlandse

Voorzitter, ook ik wil namens de ChristenUnie mijn bijdrage beginnen met woorden van medeleven voor de nabestaanden van Anne Faber en andere betrokkenen. De bevindingen van de rapporten moeten voor u een grote schok zijn en wellicht wonden opnieuw of verder openen. Ik wil u in dat licht ook veel ste

Iedere ouder met een hartekindje wil de allerbeste zorg voor dat kleine kindje. Iedere ouder wil bij dat kindje kunnen zijn als er een operatie is, als het verblijf in het ziekenhuis langer duurt, of als het nog geregeld voorkomt dat het terug moet voor controle. Waar je ook woont in Nederland. In Delfzijl of in Dordrecht, in Amsterdam of in de Achterhoek, je wil er voor dat kindje kunnen zijn en je wilt dat dat kindje uitstekende zorg krijgt. En die uitstekende zorg moet er ook zijn en blijven voor volwassenen met een aangeboren hartafwijking. 

Of je wilt of niet, deze weken worden we allemaal bepaald bij het belang – en de ingewikkeldheid – van medische ethiek. Want wat is eigenlijk ‘goede zorg’, als de zorg het niet meer aan kan?