Berichten over Zorg

Of je wilt of niet, deze weken worden we allemaal bepaald bij het belang – en de ingewikkeldheid – van medische ethiek. Want wat is eigenlijk ‘goede zorg’, als de zorg het niet meer aan kan?

Goede zorg is letterlijk van levensbelang. Sinds maart van dit jaar is Nederland nog eens extra van dit besef doordrongen. Onze samenleving kan niet zonder toegewijde zorgverleners. Mensen die dag en nacht voor ons klaar staan. In de ziekenhuizen, verpleeghuizen en andere zorginstellingen maken zij ‘zorg voor elkaar’ concreet. Zorgprofessionals verdienen onze waardering en alle ruimte om te doen waarvoor ze zijn opgeleid en wat ze graag doen: zorgen. Warme woorden zijn daarvoor niet voldoende. 

In de Tweede Kamer is gestemd over een motie voor het verbeteren van het salaris en arbeidsvoorwaarden van zorgverleners. Ik krijg veel vragen over deze motie en waarom de ChristenUnie niet voor deze motie heeft gestemd. Vindt de ChristenUnie niet óók dat er meer waardering moet komen voor zorgverleners, zoals letterlijk in de motie staat?

In de Tweede Kamer is gestemd over een motie voor het verbeteren van het salaris en arbeidsvoorwaarden van zorgverleners. Ik krijg veel vragen over deze motie en waarom de ChristenUnie niet voor deze motie heeft gestemd. Vindt de ChristenUnie niet óók dat er meer waardering moet komen voor zorgverleners, zoals letterlijk in de motie staat?

Vandaag stuurde minister Hugo de Jonge het onderzoek naar de Kamer over euthanasie en psychiatrie. Het onderzoek laat zien hoe belangrijk het is dat huisartsen, psychiaters en andere behandelaars de doodswens van hun patiënt serieus nemen en bespreekbaar maken.

Vandaag is in de Tweede Kamer een wetsvoorstel aangenomen dat mensen meer invloed geeft op het beleid van hun zorgverzekeraar. Daardoor kun je bij je verzekering meepraten over keuzes die worden gemaakt over de inkoop van zorg en de communicatie van de verzekeringsmaatschappij met verzekerden. Een langgekoesterde wens van de ChristenUnie.

Vorige week dinsdag vroegen het Slotervaartziekenhuis en de IJsselmeerziekenhuizen uitstel van betaling aan. Twee dagen later was het faillissement een feit. Wat volgde was een chaotische situatie. Chaos voor patiënten en chaos voor medewerkers. Maar ook een bestuurlijke chaos, want niemand had dit zien aankomen, het bestuur van de ziekenhuizen niet, de Raad van Toezicht niet, de zorgverzekeraar niet en ook de minister niet.