Nieuws

Mensen mogen niet gekort worden op hun bijstandsuitkering als ze van initiatieven financiele ondersteuning krijgen vanwege de stijgende energielasten. Dat stelt ChristenUnie-Kamerlid Don Ceder.

Iedere ouder met een hartekindje wil de allerbeste zorg voor dat kleine kindje. Iedere ouder wil bij dat kindje kunnen zijn als er een operatie is, als het verblijf in het ziekenhuis langer duurt, of als het nog geregeld voorkomt dat het terug moet voor controle. Waar je ook woont in Nederland. In Delfzijl of in Dordrecht, in Amsterdam of in de Achterhoek, je wil er voor dat kindje kunnen zijn en je wilt dat dat kindje uitstekende zorg krijgt. En die uitstekende zorg moet er ook zijn en blijven voor volwassenen met een aangeboren hartafwijking. 

Steeds meer mensen hebben zonnepanelen op hun dak. Of samen met hun buurtgenoten op het dak van een naburige sporthal. Inmiddels zijn we als Nederland zelfs wereldkampioen zonnepanelen. Een groot deel van die overdag opgewekte stroom gebruiken we alleen niet zelf, maar verdwijnt meestal het vaak overvolle elektriciteitsnet op. Terwijl, wat is er nou mooier dan dat je ’s avonds thuiskomt van een volle dag weg en je koffie kunt zetten met je zelf opgewekte energie? Of dat je een wasje kunt draaien of je favoriete programma kunt opzetten op je eigen duurzame stroom?

Zoveel Nederlanders hebben zich de afgelopen maanden door enorm ingespannen om te voorkomen dat ze corona kregen, om te voorkomen dat ze anderen besmetten, om goed te zorgen voor mensen die ziek zijn, die heel erg ziek zijn. Dat was met maatregelen die van harte gingen, en ook met maatregelen die ons echt beperkten of zelfs pijn deden. Dan denk ik bijvoorbeeld aan ondernemers.

Ooit – opa spreekt – was ik een van de initiatiefnemers van het blad Amendement. Begin jaren negentig zaten we als een stuk of acht politiek betrokken, christelijke studenten om de tafel uit ongenoegen over het stilstaande water in de confessionele politiek. Er zat een diepe kloof tussen het toen nog grote en machtige CDA van Ruud Lubbers en de – zoals ze toen werden genoemd – kleine christelijke partijen. Maar ook de partijen van de drie musketiers – Bas van der Vlies, Gert Schutte en Meindert Leerling – hielden elkaar op veilige afstand. Met ons blad voor opinie en discussie over geloof en politiek hebben heel wat afgeschreven en afgepraat, maar wij hielden er eerder mee op dan dat een paar van deze partijen elkaar liefdevol in de armen vielen. We hebben er een paar mooie jaargangen en warme herinneringen aan over gehouden.

De wereld waarin wij leven wordt in een razend tempo kleiner. Een vleermuis op een markt in China zet binnen een paar maanden de hele wereld en de wereldeconomie op zijn kop. De coronacrisis heeft ons veel geleerd, ook dat de grote afhankelijkheid van de Europese economie van producten uit andere delen van de wereld onze economie heel kwetsbaar maken. Dat maakt duidelijk dat de Europese Unie op dit moment de juiste schaal is om weerbaar en min of meer onafhankelijk te kunnen leven in Europa. De landen van de EU hebben elkaar nodig.

Vandaag spreken we in deze Kamer over de Wet afbreking zwangerschap. Ik hecht eraan om te benoemen dat ik me zeer bewust ben van de nood, het verdriet, en de vaak ontzettend ingewikkelde situaties van vrouwen die voor deze keuze staan of in het verleden hebben gestaan. In dat besef wil ik dit debat voeren, dat vraagt om zorgvuldigheid, van mij, van ons allemaal. Een ongewenste zwangerschap plaatst je voor zo veel vragen en keuzes.

Deze week sprak de Tweede Kamer over een intens moeilijk onderwerp: abortus. Want voor elke vrouw die ongewenst zwanger is, voor elke vrouw die gedurende haar zwangerschap geconfronteerd wordt met het bericht dat het niet goed is met een kindje dat ze verwacht, voor elke vrouw die dit ooit heeft meegemaakt is dat intens verdrietig en overweldigend en helaas soms ook eenzaam. En daarom vraagt juist dit debat om zorgvuldige woorden. Alleen zo doen we recht aan het intense dilemma waar deze vrouwen niet om gevraagd hebben, maar waar ze wel moeten zoeken naar antwoorden.