De context van dit wetsvoorstel is pijnlijk. De overheid slaagt er maar niet in om in de publieke sector het aantal nieuwe banen voor personen met een arbeidsbeperking – zoals overeengekomen in het Sociaal Akkoord van 2013 – te realiseren. De marktsector lukt het wel om de banenafspraken na te komen. Ruimschoots zelfs. De overheidssector presteert verhoudingsgewijs onder de maat. Dit is pijnlijk, omdat de groep van arbeidsgehandicapten kwetsbaar is en gebaat is bij overheidswerkgevers die voor hen een plek op de arbeidsmarkt vrijmaken. Als we grote woorden spreken over een inclusieve arbeidsmarkt, dan past daar niet bij dat de overheid de gemaakte banenafspraken niet inlost voor de eigen sector. 

Lees hier de volledige bijdrage van Mirjam Bikker tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen in de Eerste Kamer, waarin zij pleit voor het onderhoud van de rechtsstaat, echte aandacht voor de dubbele vergrijzing en een inclusieve aanpak om zorg te dragen voor de schepping. 

De Eerste Kamer ging op deze laatste dinsdag voor het reces in debat over een waardevol wetsvoorstel: de verhoging van het kindgebonden budget. Dit wetsvoorstel is onderdeel van de extra middelen die het regeerakkoord ter beschikking stelt voor kindregelingen. Daarbij gaat het om €250 mln per jaar extra voor de kinderopvangtoeslag, €250 mln voor verhoging van de kinderbijslag en €500 mln extra voor het kindgebonden budget voor paren. De ChristenUniefractie in de Eerste Kamer vindt het goed dat dit kabinet stevig investeert in gezinnen!