Nieuws

Je ziet deze weken en dagen de scheuren door onze samenleving lopen. Stad tegen platteland. Randstad versus regio. En deze tegenstelling dreigt ons van elkaar te vervreemden. Dat is buitengewoon zorgelijk.

Mijn vader vertelde het verhaal met een glimlach. Er klonk in ieder geval geen miskenning in door. Dat hij jarenlang directeur van de christelijke MAVO in Lisse was geweest. En dat hij geregeld kritische vragen kreeg van bezorgde leden van de Gereformeerde Gemeente, de kerk waarvan hij ook zelf lid was.

ChristenUnie en SGP doen bij de verkiezingen voor het Europees Parlement (EP) in 2024 mee met eigen kandidatenlijsten. De partijen en hun voorgangers vormden 38 jaren samen één lijst.

Dit zijn zware dagen en weken voor ons als land en ook voor ons als partij. Het lijkt erop dat we in onze samenleving steeds meer tegenover elkaar komen te staan. Stad tegenover platteland, Randstad tegenover regio, oppositie versus coalitie, overheid tegenover burgers. Het verdeelt ons als land, het zorgt voor bitterheid en polarisatie in het politieke debat. En het doet zelfs sommigen van ons twijfelen aan hun verbondenheid met onze partij en ons als Haagse Gideonsbende. Terwijl we elkaar nu heel, heel hard nodig hebben.

De energieprijzen zijn torenhoog en de inflatie heeft een steeds sterkere greep op de portemonnee van steeds meer gezinnen, alleenstaanden en studenten. Het verwarmen van het eigen huis is in toenemende mate oorzaak van serieuze financiële zorgen. Het Centraal Planbureau berekende dat 1,2 miljoen huishoudens in de financiële problemen kunnen raken. En het Nibud sprak zelfs over 2,5 miljoen huishoudens die in geldnood komen.

De ChristenUnie wil dat iedereen zich in Nederland veilig weet in zijn eigen omgeving en dat je vrij bent om eigen keuzes te maken. Want wie je ten diepste bent, mag niet verdrukt raken door anderen. 

In de samenleving lopen de gemoederen op over de toekomst van de landbouw en de onlangs gepresenteerde stikstofplannen. Terecht zijn er veel vragen over het huidige beleid en ik snap de zorgen die er leven. Tegelijkertijd blijken er ook steeds veronderstellingen te zijn die helemaal niet kloppen. In deze blog ga ik in op een aantal zorgen die er leven, op de zin en onzin van het stikstofbeleid.

Een vereniging waar het bruist. Groepen leden met kennis van zaken die elkaar opzoeken en de partij van input voorzien. Netwerken die samen nadenken over de christelijk-sociale agenda van morgen bij onderwerpen waar zij verstand van hebben. ChristenUnie-politici die sparren met deskundige en betrokken leden uit alle hoeken van de partij en de samenleving. Een partij waar we vanuit verschillende rollen, achtergronden en verantwoordelijkheden bouwen aan onze missie om vrede te doen en recht te zoeken.
Hoe organiseren we dat met elkaar?