Berichten over Armoede

Een fatsoenlijk ontbijt, normale schoolspullen, warm water en een goede avondmaaltijd. Het lijkt normaal, het lijkt zo gewoon. Maar de werkelijkheid is anders. Ook in Nederland zijn er nog steeds kinderen die bijvoorbeeld zonder ontbijt naar school moeten. Kinderarmoede, het is één van de onderwerpen die mij nauw aan het hart gaat en die mijn volle aandacht vraagt. Want hoewel Nederland één van de meest welvarende landen is van Europa, groeit op dit moment één op de tien kinderen op in armoede. Kinderarmoede is een stille ramp en vraagt om aandacht en actie.

Elk kind in Nederland moet zonder armoede kunnen opgroeien. Dat zou een vanzelfsprekendheid moeten zijn, maar is helaas nog niet het geval. Dan denk ik aan armoede hier in Europees Nederland, maar ook overzees, in Caribisch Nederland. Dertig procent van de bewoners op de eilanden Bonaire, Sint-Eustatius en Saba leeft namelijk in armoede. Dat is onaanvaardbaar. Deze week sprak ik in de Tweede Kamer erover.

Het is pijnlijk dat in een rijk land als Nederland meer dan een miljoen mensen niet genoeg geld hebben voor de huur, boodschappen en een goede winterjas. 1 op de 5 huishoudens kent inmiddels problematische schulden en dat laat zien dat velen gebukt gaan onder de schuldenproblematiek.

Eén kapotte wasmachine. Dat is wat er soms voor nodig is om in de armoede te belanden. Dankzij een niet te betalen rekening krijg je te maken met torenhoge schulden. Je kon nét rondkomen, maar nu niet meer. En zo begint de ellende. Kinderen moeten zonder ontbijt naar school. De kans op stress en psychische klachten neemt flink toe. Je relatie of gezin lijdt er onder.

De ChristenUnie wil dat het kabinet zich maximaal inzet voor het terugdringen en voorkomen van dak- en thuisloosheid. Ik ben blij met het integrale plan dat gepresenteerd is door staatssecretaris Blokhuis. Om de stevige ambities waar te maken is er een kabinetsbrede inzet nodig.

Thuiskomen. Met een sleutel van je eigen kamer, woongroep of huis en daar dan op de bank ploffen. Thuis zijn. Een potje koken en in je eigen bed slapen. Je thuis voelen. Een plek die eigen is, een plek waar jij hoort.