Sinds 7 oktober neemt het antisemitisme schrikbarend toe, ook in Nederland. Joodse Nederlanders worden lastiggevallen en bedreigd. Ze voelen zich diep onveilig. Hoe is de situatie? En vooral: wat kunnen we zelf doen? In gesprek met politicus Mirjam Bikker en historicus Bart Wallet.
De overheid heeft de grondwettelijk taak om onze veiligheid te verzorgen. We werken daarom altijd aan goed beleid om onze veiligheid op orde te houden. Dat begint bij onze eigen defensie, die in de eerste plaats werkt aan het beschermen van onze eigen bevolking en in NAVO-verband bijdraagt aan vrede en stabiliteit op ons continent en in de wereld.
Hoop is licht dat vanuit de toekomst op het heden valt, schrijft de priester Thomas Halik. En het maakt dus veel uit welke toekomst je voor ogen hebt. Daar moest ik aan denken bij het eerste woord van dit coalitieakkoord. Hoop.
De inzet van de landelijke en lokale overheid om zelfdodingen te voorkomen wordt een wettelijke verplichting. Een brede Kamermeerderheid, bijna unaniem, stemde vandaag in met onze initiatiefwet die dat gaat regelen.
Voorzitter, een van de meest indrukwekkende ontmoetingen in mijn leven was in de Palestijnse gebieden, waar ik een geheime ontmoeting tussen een Palestijnse burgemeester en een Israëlische burgemeester van een nederzetting meemaakte.
Een akkoord met een wankel fundament, veel wensdenken en wilde symbolen. De ChristenUnie vindt het keihard nodig dat we problemen concreet oplossen. Dat de polarisatie en vervreemding wordt aangepakt, dat we investeren in goed samen leven. Maar met veel wilde symbolen, heb je nu wel de droomvlucht maar komen echte oplossingen geen steek dichterbij. Omzien naar de ander, naar de schepping, dat staat op een laag pitje. Op een aantal goede voornemens na blijft de vraag op heel veel punten: hoe dan?