Over Stieneke van der Graaf
Tweede Kamerlid sinds 31 oktober 2017
s.vandergraaf@tweedekamer.nl
Tweede Kamerlid sinds 31 oktober 2017
s.vandergraaf@tweedekamer.nl
Persvoorlichting: Johannes de Vries | j.dvries@tweedekamer.nl
Vanaf vandaag mag ik opnieuw de eervolle taak van volksvertegenwoordiger vervullen in ons Parlement. Na ruim 9 maanden keer ik terug in de Tweede Kamer en mag ik in dit ambt verdergaan met het streven naar recht en gerechtigheid. Ik ervaar het als een groot voorrecht en ben dankbaar dat ik de mensen die mij hun stem en vertrouwen hebben gegeven alsnog mag vertegenwoordigen. Bedankt voor de vele lieve berichten die ik in de afgelopen maanden van jullie mocht ontvangen.
Vandaag presenteer ik namens de ChristenUnie ons plan voor de regio. Graag vertel ik je waarom ik de ChristenUnie dit zo belangrijk vindt.
Nederland is ontzettend mooi en ook ontzettend verschillend. Dat maakt ons land bijzonder. De Friese taal, de Zeeuwse kusten of het Naoberschap in het Oosten. Elke regio heeft zijn eigen verhaal en zijn eigen manier van leven. Daarin ervaar ik de schoonheid en de kracht van de regio.
Nederland moet wereldwijd opkomen voor mannen en vrouwen die lijden vanwege hun geloof. Vrouwen en meisjes zijn daarbij extra kwetsbaar, zo blijkt uit onderzoek van Open Doors. Ze worden bijvoorbeeld gedwongen te trouwen en zich te bekeren, of zijn slachtoffers van mensenhandel en seksueel geweld. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de regelmatige ontvoeringen van vooral christelijke meisjes door Boko Haram of de Fulani-strijders. Dat is verschrikkelijk. Vaak is de vervolging bovendien heel onzichtbaar, wat de pandemie nog eens verergert. Door de crisis raakt bijvoorbeeld familie verder uit beeld of komen vrouwen nog minder op straat.
Het besluit om te komen tot de invoering van de avondklok was echt wel een lastig besluit, ook voor ons in de Kamer, want bij de coronawet werd het uit de juridische gereedschapskist halen van deze nieuwe maatregel niet voorzien.
Vandaag kwam de Commissie Joustra met haar onderzoeksrapport naar buiten over misstanden die zijn geconstateerd bij interlandelijke adoptie en de rol en verantwoordelijkheid van de Nederlandse overheid daarbij.
Bij het lezen van het rapport gaan mijn gedachten in de eerste plaats naar de kinderen die hierbij betrokken zijn, hun biologische ouders en hun adoptieouders. Bij hen maakt dit indringende rapport heel veel los.
Machteloos voel je je. De belastingdienst zet je toeslag stop en je weet niet wat je daar tegen kunt doen. Geld om een advocaat in te huren heb je niet. Op een sociaal advocaat, die je helpt tegen een lager tarief, heb je geen recht. De overheid vindt namelijk dat je dit probleem zelf moet oplossen. Je kunt geen kant meer op.