Met het aanbieden van het eindrapport vandaag aan de voorzitter van de Tweede Kamer ronden we als parlementaire enquêtecommissie Aardgaswinning Groningen een onderzoeksperiode af van 2,5 jaar.

Ik heb het vaak een onderzoek naar waarheid en recht genoemd. Naar waarheid, omdat op veel vragen een antwoord moest komen. Naar recht, omdat de waarheid richting zou geven waarvoor de mensen in Groningen recht moet worden gedaan.

Vrijdag is het weer ‘Black Friday’. Met extreme deals worden we op deze koopjesdag met z’n alle de winkels en webshops ingelokt. En vaak kopen we bij het zien van een leuke deal meer dan we nodig hebben, of kopen we spullen die niet op ons lijstje stonden. Tegelijkertijd zal deze ‘feestdag’ van het consumentisme aan veel mensen noodgedwongen voorbijgaan, omdat ze in deze tijd de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen. 

Kleine kinderen die in fabrieken moeten werken. Gezinnen die in onbetaalbare schulden terecht zijn gekomen, en nu praktisch als slaaf worden behandeld door hun schuldeiser. Lokale gemeenschappen die van hun land zijn gejaagd door een grondstoffenbedrijf. Dorpen waar het drinkwater vervuild is geraakt door gedumpte afvalstoffen. Het zijn allemaal voorbeelden van schendingen van mensenrechten als gevolg van het handelen van internationale bedrijven. Kwetsbare mensen staan op vele plekken in de wereld machteloos tegenover grote ondernemingen met aanzienlijke economische macht. Alleen wanneer bedrijven en overheden samen hun verantwoordelijkheid oppakken ter bescherming van mensenrechten, blijven die rechten ook stevig overeind staan.

Deze week starten de openbare verhoren van de Parlementaire Enquêtecommissie Aardgaswinning Groningen. Na anderhalf jaar van voorbereidingen, door het vorderen van stukken, technische briefings, denkwerk, schrijven, werkbezoeken brengen en heel veel gesprekken voeren met betrokkenen, zijn we in deze nieuwe fase van het onderzoek beland. Tegelijk ook de meest zichtbare fase.