Nieuws

Graag begin ik mijn bijdrage door namens mijn fractie een woord van waardering uit te spreken voor het door Tweede Kamerleden genomen initiatief. En dat doe ik niet omdat zo’n waarderend woord nu eenmaal een gebruik is in dit huis, maar omdat wij het recht van initiatief een warm hart toedragen en ons realiseren hoeveel energie, kennis, creativiteit en doorzettingsvermogen nodig zijn om aan dat recht praktische invulling te geven. Geen van de huidige verdedigers behoort tot de oorspronkelijke initiatiefnemers, maar dat laat de waardering onverlet.

Toen we in deze Kamer op 11 juni 2024 het wetsvoorstel Gegevensverwerking door samenwerkingsverbanden (WGS) bespraken ben ik de bijdrage namens mijn fractie begonnen met erkenning en onderstreping van het belang van het delen van gegevens en het waar mogelijk samen optrekken door overheidsinstanties en andere partners. Consistent als mijn fractie is denken we daar ruim een half jaar later niet anders over en om die reden laat ik een wat bredere inleidende beschouwing achterwege en volsta ik als vertrekpunt voor mijn inbreng met de constatering dat mijn fractie in beginsel positief staat tegenover het wettelijk verankeren en borgen van de gegevensverwerking in casusoverleggen met betrekking tot radicalisering en terroristische activiteiten.

Nog geen twee maanden geleden debatteerden wij met deze minister over het brede thema van ‘bouwen en wonen in Nederland’.

Kortgeleden liep ik een dagdeel mee met een wijkagent in een van de grote steden. En al wandelend door de wijk belandden we op een heuse ‘plaats delict’. De ruit van een woning was vernield. De bewoner, iemand in een begeleid wonen project, had de avond ervoor een kennis binnengelaten die als gevolg van ernstige psychische klachten en mogelijk middelengebruik nogal over zijn toeren was geraakt door de muziek die de bewoner draaide en dit afreageerde op de ruit. 

Een samenleving waarin burgers actief en constructief betrokken zijn bij inrichting en bestuur van hun eigen leefomgeving, waarin zij samen met de overheid verantwoordelijkheid nemen, omzien naar anderen, het goede zoeken en hun steentje bijdragen. Is dat niet geweldig?

“Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid”, aldus artikel 22 lid 2 van onze Grondwet. Deze kernachtige volzin is in tweeërlei opzicht treffend juist. Allereerst in staatsrechtelijk opzicht natuurlijk; De overheid in brede zin heeft een belangrijke taak – een zorgplicht - waar het gaat om wonen in Nederland.