Nieuws

In de samenleving lopen de gemoederen op over de toekomst van de landbouw en de onlangs gepresenteerde stikstofplannen. Terecht zijn er veel vragen over het huidige beleid en ik snap de zorgen die er leven. Tegelijkertijd blijken er ook steeds veronderstellingen te zijn die helemaal niet kloppen. In deze blog ga ik in op een aantal zorgen die er leven, op de zin en onzin van het stikstofbeleid.

Een vereniging waar het bruist. Groepen leden met kennis van zaken die elkaar opzoeken en de partij van input voorzien. Netwerken die samen nadenken over de christelijk-sociale agenda van morgen bij onderwerpen waar zij verstand van hebben. ChristenUnie-politici die sparren met deskundige en betrokken leden uit alle hoeken van de partij en de samenleving. Een partij waar we vanuit verschillende rollen, achtergronden en verantwoordelijkheden bouwen aan onze missie om vrede te doen en recht te zoeken.
Hoe organiseren we dat met elkaar?

Deze week starten de openbare verhoren van de Parlementaire Enquêtecommissie Aardgaswinning Groningen. Na anderhalf jaar van voorbereidingen, door het vorderen van stukken, technische briefings, denkwerk, schrijven, werkbezoeken brengen en heel veel gesprekken voeren met betrokkenen, zijn we in deze nieuwe fase van het onderzoek beland. Tegelijk ook de meest zichtbare fase.

Precies 81 jaar na hun overlijden werden vijf Tsjechoslowaakse militairen, die in de nacht van 22 op 23 juni 1941 de dood vonden bij Nieuwe Niedorp, herbegraven op de militaire begraafplaats van de Commonwealth War Graves Commission in Bergen op Zoom.

Naast onze boerderij lag het natuurgebiedje De Kleistee. Ik speelde er graag. De boerderij en de natuur hoorden natuurlijk bij elkaar, totdat een van onze akkers met vruchtbare zandgrond, waar mijn opa al aardappels en sjalotten verbouwde, gelegen tussen de buitenduinen en de Middelduinen, werd onteigend, onteigend voor natuur. Toen werd de natuur een vijand, en natuurlijk de hoge heren in Den Haag, ergens ver weg van ons dorp, die even gingen bepalen wat goed voor ons was. Het heeft me een flinke tijd gekost om respect voor deze beslissing en waardering voor deze natuur te kunnen opbrengen.

Afgelopen vrijdagavond was de eerste avond in onze Zomertour. Met 150 mensen op een erf in Renswoude luisteren naar de zorgen van boeren en doorpraten over rentmeesterschap, stikstof en nieuw perspectief voor boeren en het platteland. Hopelijk de opmaat naar meer goede gesprekken en naar rechtvaardige keuzes! Meld je hier aan voor de komende avonden.

De vandaag gepresenteerde stikstofplannen laten zien hoe enorm en diepingrijpend de opgave is waar we met elkaar voorstaan. We leven met veel mensen en dieren op te grote voet in een te klein gebied en dat is niet houdbaar. Een boodschap die pijn doet, niet in het minst bij boeren in de Gelderse Vallei en op de andere zandgronden van ons land. Zeker als ik denk aan al die gezinnen en gemeenschappen, die bedrijven die al generaties door het werk doen op de plek die ze zo lief is. Dit zijn geen anonieme aandeelhouders, dit zijn gedreven familiebedrijven die een noodzakelijke maar pijnlijke verandering tegemoetzien in hun boerenbedrijf. 

Af en toe beland ik in een twitterstormpje. Twitteraars gaan dan ongeveer 24 uur op je los, totdat er weer iets nieuws is om je druk over te maken. Reden om je daar vooral zelf niet te druk om te maken. Maar bij een stormpje over moslims en islam beloofde ik nog terug te komen op de ophef.